k wildealtijd piloot worden. In plaats daarvan was mijn eerste baantje bakker bij LaPlace. Gelukkig reis ik nu ook de hele wereld over, maar dan als filmmaker.
Ik bengeboren in Curaçao. Niet alleen maar een makkelijke jeugd, maar ik heb het ertoch heel fijn gehad. Vooral aan pannenkoeken-Mieke koester ik warmeherinneringen, de oppas die later mijn moeder werd.
Omdat mijnbroer autistisch is en de zorg hier beter is, verhuisden we naar Lelystad. Ikging een filmopleiding doen, want ik was altijd al met filmpjes bezig.Reclamedingen en bedrijfsfilmpjes maken en dat geld dan meteen weer investerenin mooiere en betere apparatuur. Op een gegeven moment zeiden zelfs mijnouders: ‘Waarom stop je niet met school?’ Dat heb ik toen gedaan. Ik rolde vanhet een in het ander, was steeds net op het goede moment op de goede plek. Opeen gegeven moment kreeg ik een spoedklus voor Endemol. Die heb ik toen in éénnacht zitten monteren en daarna boden ze me meteen een baan aan. Ik kreeg veelgeld en verhuisde naar Amsterdam, de Herengracht en later de Haarlemmerstraat.
Er werdenbij Endemol ook reisprogramma’s gemaakt, dat trok me enorm. Toen er een keereen cameraman ziek was, heb ik me erin gebluft. Daarna is het reizen begonnen.Kijk, ik heb een app op mijn telefoon die alles bijhoudt. In vier jaar was ikin 78 steden en 654 uur in de lucht.
Maar ik wilde mijn eigen verhalen vertellen, niet die van anderen. Dus ik heb mijn baanopgezegd en heb nu mijn eigen bedrijfje. Zo was ik nog niet zo lang geleden inCambodja, waar we met zijn drieën met een drone beelden aan het schieten waren.Ineens stormden er vijftien gewapende agenten op ons af en werden weopgesloten, los van elkaar. Het bleek dat we per ongeluk over het huis van depresident waren gevlogen en nu verdacht werden van spionage. In die landenstaan daar verschrikkelijke straffen op. Ik heb toen razendsnel degeheugenkaart uit de drone gehaald en die verstopt achter een losse tegel op dewc van het politiebureau. En ik bleef kalm, gelukkig. Uiteindelijk zijn we naeen lange dag wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. Op het moment dat we elkaarweer zagen begonnen al onze telefoons te zoemen, de media in Nederland haddener lucht van gekregen. De volgende dag zijn we teruggegaan naar het bureau omeen peukje te roken met de agenten. Toen heb ik snel mijn geheugenkaart weerteruggepakt.
Er zijngenoeg andere spectaculaire verhalen. Als filmmaker kan je elk beroep krijgendat je wilt. Zo ging mijn wens om piloot te worden toch nog een beetje invervulling toen ik aan de slag kon voor Wow-air, een IJslandse maatschappij.
Verhalen vertellen, daar gaat het allemaal om. Ik werk veel voor Warchild, Unicef enSave the Children. Dan ga ik eerst een tijdje met die kinderen voetballen,beetje praten, mogen ze spelen met een oude camera. Daarna vertellen ze me hun verhaal, dat vaak heel heftig is maar wel belangrijk. Ik heb twee jaar langgezocht naar een naam voor mijn bedrijf en toen ik die eindelijk vond dacht ik:ach ja, natuurlijk, Untold stories.
